ΣΤΗ ΓΕΙΤΟΝΙΑ ΠΟΥ ΓΕΝΝΗΘΗΚΑ

Παιδικές εικόνες και μνήμες από ένα λαϊκό συνοικισμό κοντά στο κέντρο της Θεσ/νικης τις δεκαετίες ΄60-΄70.
Σαν παιδί δεν γνώριζα,όμως έβλεπα και άκουγα περίεργα πράγματα γύρω μου καθημερινά.

Όλοι εργάτες μεροκαματιάρηδες ,μικροεπαγγελματίες,οδηγοί,τεχνίτες.Άλλοι 2-3 βολεμένοι σε θέσεις και υπηρεσίες με φανερή την διαφορά στα ρούχα,στα σπίτια,στο φαγητό ακόμη.
Ανάμεσα τους 8 αστυνομικοί,οι 2 ντόπιοι ,οι άλλοι μέτοικοι ή γαμπροί .
Άκουγα από τις γιαγιάδες για κάποιους ταγματαλήτες όπως τους έλεγαν,για προδότες,για καρφιά,για σπιούνους ,γλύφτες και δεν καταλάβαινα.
Έβλεπα εικόνες φτώχειας,ανεργίας,πρόστιμα ,δίκες,οικονομικό κατατρεγμό στους περισσότερους ,αλλά και υπομονή ,επιμονή
και ανυπότακτη ξεροκεφαλιά και γλέντια με λίγο ρακί και 3 κοινά πιάτα ρεφενέ για 8 άτομα σε ένα τραπέζι στο ταβερνάκι,συνοδεία καντάδας τακτικά σχεδόν καθημερινά.
Αλλά έβλεπα και αποστροφή ,ψυχολογικό κυνηγητό,φτύσιμο και πότε πότε φάπες στα σκοτεινά και στα απόμερα σε συγκεκριμένους που προσπαθούσαν να περνούν αόρατοι ,ανύπαρκτοι.
Δεν μου λέγανε το γιατί,είσαι μικρός μη μιλάς θα δεις όταν μεγαλώσεις θα καταλάβεις.
Μεγάλωσα και βλέπω καθαρά ότι τίποτε δεν άλλαξε,μόνο τα σπίτια,οι δρόμοι ,χάθηκαν τα στενά,τα αυτοκίνητα,οι συνήθειες,ήρθαν τηλέφωνα,οθόνες ,χάθηκαν τα ραδιόφωνα.
΄Αλλαξαν τα χρώματα και οι τίτλοι των κομμάτων ίσως,ίδια η ουσία,τζάμπα οι αγώνες και το ξύλο,έγιναν καθεστώς αποκαλύφθηκαν όλοι.
Έμεινε όμως το στίγμα σε αυτούς ,τα παιδιά και τα εγγόνια τους,που τους αποστρέφονταν και τους έριχναν φάπες τότε, οι πολλοί.
Άσχετα αν έφυγαν από την γειτονιά ,τους ακολουθεί από πίσω το όνομά τους και η Θεσσαλονίκη είναι μικρή όπως και η Ελλάδα.
Αν και ο πολύς κόσμος ξεχνάει δεν πειράζει,άλλοι θυμούνται και κυρίως το χώμα.
Ελληνικό το χώμα αυτό, έχει μνήμη,την ρούφηξε από DNA του  ιδρώτα και του αίματος που χύθηκε επάνω του.
Το σάλιο από το φτύσιμο δεν έπεσε στο χώμα,το κουβαλάνε πάντοτε αυτοί που το δέχθηκαν και τα παιδιά τους.
Ας πρόσεχαν οι γονείς  για τα παιδιά .
Αμαρτίες γονέων παιδεύουσι  τέκνα .
Κάθε ομοιότης με το  σήμερα ,συμπτωματική.

Κωνσταντινος Καλιμαυκιδης

loading...