ΜΕΡΙΚΕΣ ΑΥΤΟΝΟΗΤΕΣ ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΑΝΘΡΩΠΙΑΣ ΠΟΥ ΞΕΧΝΑΜΕ…

ΜΟΝΟΣ ΚΑΙ ΑΡΡΩΣΤΟΣ

 Γράφει η Μπουμπου-λίνα

Όσοι διαβάζουν αυτό το μήνυμα, δεν είναι νήπια, άρα έχουν αρρωστήσει πολλές φορές. Όλοι θυμόμαστε ένα χέρι στο μέτωπο να μας “παίρνει” τον πυρετό, δύο να μας κάνουν “σουβλάκι” στις

κουβέρτες, ένα πιάτο με εκείνη την περιβόητη κοτόσουπα και ένα χέρι που ερχόταν με το μεγάλο κουτάλι να λέει «μία ακόμα». 

Κομπρέσες, ποδόλουτρα, vicks στο στήθος και την πλάτη, κουβάδες με διάφορα τσάγια του βουνού και του λόγγου και πολύ φροντίδα και υπομονή. «Αγάπη και προδέρμ», έτσι έμεινε να το λέμε. 

Δεν ήταν το χέρι της μανούλας μόνο, για μένα συνήθως ήταν του πατέρα, των αδελφών, των θειάδων, όταν είχα μπει 10 χρονών στο νοσοκομείο των γιατρών και νοσηλευτών. 

Φοιτήτρια ήταν της συγκατοίκου, του συντρόφου -που ο Θεός να τον έχει καλά, όπου είναι- της γειτόνισσας που άκουγε το βήχα και ερχόταν ως την πόρτα με ένα πιάτο φαγητό. Από αυτά τα κεράσματα, που δεν είναι ούτε καν σε τάπερ. Συνήθως, με φέτα ψωμί, προς άμεση κατανάλωση.

Έτσι μάθαμε και εμείς να κάνουμε τα ίδια, ως αδέλφια, ως συμφοιτητές, ως φίλοι, ως γείτονες, ως γονείς και οι άρρωστοι άνθρωποι γύρω μας, παίρνουν άφεση αμαρτιών για όσο καιρό ψήνονται στον πυρετό, παράγουν απεριόριστη ποσότητα βλέννας από τη μύτη και ξεροβήχουν ακατάπαυστα και όταν γίνονται καλά, αρχίζει πάλι το …ματς.

Καιρό όμως τώρα, φτάνουν δύο χρόνια, εκπαιδευόμαστε να λέμε τους ανθρώπους που ο “αόρατος εχθρός” τους “πέρασε αλλά δεν ακούμπησε”, που “τους γυρόφερνε, αλλά δε τους έριξε”, κρούσματα και αυτούς που αρρώστησαν -από κορονοϊό- “μολυσμένους”.  

Μαθαίνουμε να μην πλησιάζουμε τους αγαπημένους μας, αν έχουμε, αν δεν έχουμε να μην πλησιάζουμε κανέναν, να φοβόμαστε τον καθένα, όσο υγιής και αν δείχνει, όσο απαραίτητος και να μας είναι, γιατί μπορεί να είναι κρούσμα και να μη το ξέρει ή να μην είναι και να είμαστε εμείς (που επίσης να μη το ξέρουμε), γιατί κι αν κάναμε το εμβόλιο, κι αν κάναμε και self test και rapid, φοράμε και δυο μάσκες μαζί, δεν μπορούμε ποτέ να είμαστε “σίγουροι”. 

Μπορεί ο φονικός ιός να μας κοροϊδέψει όλους, τα ξετρυπώσει από τα εμπόδια που του βάζουμε και να βλάψει εμάς και αυτούς που αγαπάμε. Μπορεί ίσως και όχι; 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΟ ΟΙΜΟΣ-ΑΘΗΝΑ