Κόκκινα Δάνεια: Δικαστική απόφαση-“χαστούκι” στην προσπάθεια των τραπεζών να βγάλουν δόλιους τους δανειολήπτες

 Ως ιδιαίτερα σημαντική για την προστασία των οφειλετών από τυχόν καταχρηστικές πρακτικές των τραπεζών, αξιολογούν νομικοί πρόσφατη απόφαση του Δ’ Πολιτικού τμήματος του Αρείου Πάγου σχετικά με το πώς ένας οφειλέτης μη εξυπηρετούμενου δανείου μπορεί να κηρυχθεί από τα δικαστήρια της χώρας ως «δόλιος», δηλαδή ότι εν γνώσει του έλαβε δάνειο μεγαλύτερο από αυτό που μπορούσε να αποπληρώσει ή ότι απέφυγε να πληρώσει ενώ μπορούσε.

Μεταδίδει το tvxs.gr

Η απόφαση αφορά πολλές χιλιάδες δανειολήπτες που έχουν ενταχθεί στον νόμο Κατσέλη αλλά οι τράπεζες θεωρούν ότι δεν το δικαιούνται επειδή υπήρξαν ‘δόλιοι’. «Μέχρι πρόσφατα, οι εκπρόσωποι των τραπεζών υποστήριζαν αυτή τη θέση στα δικαστήρια αόριστα, με δικαιολόγηση μίας παραγράφου», εξηγεί στο tvxs.gr ο Γιώργος Καλτσάς, ο δικηγόρος του δανειολήπτη που προσέφυγε στον Άρειο Πάγο και έτσι προέκυψε η εν λόγω απόφαση.

Σύμφωνα με τον κο. Καλτσά, η απόφαση 1508/2022 του Δ’ Πολιτικού τμήματος του Αρείου Πάγου που έρχεται σε συνέχεια της υπ’ αριθμ. 59/2021 απόφασης του ίδιου τμήματος, παγιώνει πλέον αμετάκλητα τη θέση ότι για να χαρακτηριστεί «δόλιος» ένας δανειολήπτης, θα πρέπει αφενός τούτο να προτείνεται – δεν μπορεί να το εξετάσει αυτεπάγγελτα το δικαστήριο – αφετέρου να αποδεικνύεται από τον πιστωτή.

Τί πρέπει να προσκομίζουν οι τράπεζες

Συγκεκριμένα ο πιστωτής, προκειμένου να αποδείξει τον ισχυρισμό του, θα πρέπει να επικαλεστεί και να προσκομίσει στοιχεία που να αποδεικνύουν τα εξής:

α) το αρχικό και τελικό ύψος των τραπεζικών προϊόντων που ο οφειλέτης συμφώνησε να λάβει, β) το χρόνο που τα συμφώνησε και τα έλαβε,

γ) τα εισοδήματά του κατά το χρόνο λήψεως των δανείων,

δ) τη μηνιαία δόση που έπρεπε να καταβάλει,

ε) τα έξοδα διαβιώσεώς του και κυρίως τις οικονομικές δυνατότητες αυτού κατά το χρόνο δημιουργίας των οφειλών (ή τις ευλόγως αναμενόμενες μελλοντικές οικονομικές του δυνατότητες).

Με βάση τα παραπάνω δεδομένα θα πρέπει στο εξής τα δικαστήρια να κρίνουν εάν ο εκάστοτε οφειλέτης μπορούσε να προβλέψει ως ενδεχόμενο ότι ο υπερδανεισμός του θα τον οδηγούσε σε κατάσταση αδυναμίας πληρωμών και παρά ταύτα έλαβε το δάνειο.

Γίνεται σαφές πως με βάση αυτή την απόφαση του Αρείου Πάγου, το να πείσει κάποια τράπεζα το δικαστήριο πως κάποιος οφειλέτης είναι δόλιος και επομένως δε δικαιούται προστασία από τον νόμο Κατσέλη, καθίσταται πολύ πιο δύσκολο.

Ένα παράδειγμα

Το παράδειγμα του εντολέα του κου. Καλτσά είναι χαρακτηριστικό. Ο δανειολήπτης προσέφυγε το 2014 στο Ειρηνοδικείο της Αίγινας για να κερδίσει την ένταξή του στον νόμο Κατσέλη. Εκεί οι πιστώτριες τράπεζες έπεισαν το δικαστήριο ότι ο συγκεκριμένος είναι «δόλιος» και ο άνθρωπος αυτός έχασε τη δίκη. Έκανε έφεση αλλά και το Εφετείο, συγκεκριμένα το Μονομελές Πρωτοδικείο Πειραιά υιοθέτησε την ίδια απόφαση. Ο δανειολήπτης έκανε αίτηση αναίρεσης κι έτσι η υπόθεση έφτασε στον Άρειο Πάγο, όπου και προέκυψε η εν λόγω σημαντική απόφαση.

Πρέπει να ξεκαθαριστεί ότι η απόφαση, που μαζί με την προηγούμενη παρόμοια δημιουργούν νομολογία, αφορά οφειλέτες που είχαν ζητήσει να ενταχθούν στο νόμο Κατσέλη όσο αυτός ίσχυε, δηλαδή μέχρι το 2020 και την ψήφιση του νέου πτωχευτικού νόμου της κυβέρνησης Μητσοτάκη.

Τί θα γίνεται στο εξής

«Μετά την 59/2021 και την 1508/2022, κάθε δανειολήπτης του οποίου η αίτηση σε α’ και β’ βαθμό έχει απορριφθεί και έχει προθεσμία να προσβάλει την απόφαση αυτή, μπορεί πλέον με βάση τη νομολογία του Αρείου Πάγου να ασκήσει το κατάλληλο ένδικο μέσο», λέει ο κ. Καλτσάς.

«Αναμφίβολα πρόκειται για μία, τεράστιας κοινωνικής σημασίας, απόφαση, όπως ακριβώς και η 59/2021, που θα επηρεάσει πληθώρα, εν εξελίξει, δικών. Ταυτόχρονα συνιστά και ισχυρότατο νομολογιακό προηγούμενο από το Ανώτατο Ακυρωτικό, για χιλιάδες περιπτώσεις δανειοληπτών των οποίων που η αίτησή τους απορρίφθηκε σε 1ο ή 2ο βαθμό, επειδή τα δικαστήρια της ουσίας έκαναν δεκτές τις ενστάσεις των πιστωτικών ιδρυμάτων, που προτάθηκαν όλως αορίστως», προσθέτει ο ίδιος.

Προφανώς η εξάντληση όλων των ένδικων μέσων είναι μια δαπανηρή και συχνά ψυχολογικά επώδυνη διαδικασία, όμως το τελικό αποτέλεσμα μπορεί να δικαιώσει τις προσπάθειες όσων θεωρούν ότι έχουν άδικα κριθεί ως «δόλιοι» οφειλέτες. Όσο για τις δίκες που μένουν να γίνουν σε α’ βαθμό, τα ειρηνοδικεία και πρωτοδικεία στο εξής θα πρέπει να λαμβάβουν σοβαρά υπόψη τη νομολογία που έχει δημιουργηθεί από τις αποφάσεις του Αρείου Πάγου, εάν θέλουν να αποφύγουν αλλαγή της απόφασής τους στο Εφετείο ή τον Άρειο Πάγο.

Απόφαση-οδηγός

«Η πρόσφατη απόφαση υπ’ αρ. 1508/2022 ΑΠ, σε συνέχεια των αποφάσεων υπ’ αρ. 59/2021, 90/2020, 515/2018 και 755/2018 είναι ιδιαίτερα σημαντική. Μαζί με τις προγενέστερες, αποτελεί οδηγό τόσο για τα Πρωτοβάθμια Δικαστήρια, όσο για τα Δευτεροβάθμια», λέει από τη μεριά του ο Μιχάλης Κούβαρης, δικηγόρος στον Άρειο Πάγο, νομικός σύμβουλος της Ένωσης Καταναλωτών και Δανειοληπτών και διαπιστευμένος διαμεσολαβητής στο υπουργείο Δικαιοσύνης.

«Για τα Πρωτοβάθμια αποτελεί οδηγό ενόψει του πλήθους των εκκρεμών αιτήσεων του νόμου 3869/2010, γνωστού ως ‘νόμου Κατσέλη’, οι οποίες επαναπροσδιορίστηκαν δυνάμει της πλατφόρμας του Ν. 4745/2020.

Για τα Δευτεροβάθμια, διότι θα κληθούν να εκδικάσουν τις εφέσεις επί των απορριπτικών αποφάσεων των Πρωτοβάθμιων Δικαστηρίων, αποφάσεις που στις περισσότερες περιπτώσεις έχουν ληφθεί με αιτιολογία τη δόλια περιέλευση σε κατάσταση αδυναμίας πληρωμών, παρόλο που οι σχετικές ενστάσεις από τις πιστώτριες τράπεζες έως τώρα προβάλλονται κατά κόρον αορίστως, χωρίς δηλαδή να καταθέτουν στο δικαστήριο τα αναλυτικά στοιχεία που με την απόφασή του πλέον ο Άρειος Πάγος θεωρεί απαραίτητα για την τεκμηρίωση της ένστασης περί δολιότητας», καταλήγει ο νομικός.

https://www.kinima-ypervasi.gr/

loading...