Ο δαίμονας σώπασε κι έμεινε σφιγμένος και ακίνητος, ώσπου στο τέλος, καθώς ο βασιλιάς τον πίεζε, πρόφερε αυτά τα λόγια, μαζί μ’ ένα σαρκαστικό γέλιο:

 “Ένας παλιός θρύλος λέει πως ο βασιλιάς Μίδας, κυνήγησε πολύ καιρό μέσα στο δάσος τον σοφό Σειληνό, το σύντροφο του Διονύσου,

χωρίς να μπορέσει να τον πιάσει.

Όταν επιτέλους έπεσε στα χέρια του, ο βασιλιάς τον ρώτησε ποιο είναι το καλύτερο και πιο ωφέλιμο πράγμα που υπάρχει στον κόσμο.

Ο δαίμονας σώπασε κι έμεινε σφιγμένος και ακίνητος, ώσπου στο τέλος, καθώς ο βασιλιάς τον πίεζε, πρόφερε αυτά τα λόγια, μαζί μ’ ένα σαρκαστικό γέλιο:

«Δυστυχισμένη ράτσα εφήμερων πλασμάτων,

της τύχης και της οδύνης, γιατί με αναγκάζεις να πω λόγια που δεν θα σε ωφελήσουν καθόλου;

Το καλύτερο πράγμα του κόσμου είναι άπιαστο για σένα:

Να μην έχεις γεννηθεί, να μην υπάρχεις, να μην είσαι, να μην είσαι τίποτα.

Και το δεύτερο καλύτερο, εκείνο που θα ήταν πιο ωφέλιμο για σένα,

είναι να πεθάνεις γρήγορα»”.

Νίτσε,

Η Γέννηση της Τραγωδίας,

Κάκτος (1995).

Κωδωνόσχημος κρατήρας του ζωγράφου 

του Πανός.

Βοστώνη, Museum of Fine Arts.

Γύρω στο 470 π.Χ.

loading...