Μικροψυχία και κακότητα
Και για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, ο Γέροντας Αθανάσιος με την ανθρώπινη συμπεριφορά, την ταπεινότητα που τον διακρίνει και την πολύ έντονη εργατικότητά του προς πάσα κατεύθυνση, στάθηκε αφορμή και αποκαλύφθηκε τοις πάσι, η μικροψυχία και η κακότητα του δεσπότη Χίου Μάρκου.
——————————————————————————-
Άγιοι Πατέρες και Αθανάσιος
Είχα να πάω τρία χρόνια στο μοναστήρι των Αγίων Πατέρων. Από τότε που μας επιβλήθηκε το απαγορευτικό λόγω κορωνοϊού. Απομονωμένο το μοναστήρι, απομονωμένοι κι εμείς που «φυλάγαμε τα ρούχα μας». Τελικά τα μέτρα καταργήθηκαν την άνοιξη και τη μια να πάω, την άλλη να πάω, συνέχεια το ανέβαλα. Ως που τις προάλλες συναντήθηκα με τους φίλους Πέτρο και Σταμάτη και αναρωτηθήκαμε κι οι τρεις «βρε δεν πάμε μια βόλτα μέχρι το μοναστήρι;». Και ο κύβος ερρίφθη…
Χτες το πρωί ο Πέτρος πήγε στο σούπερ μάρκετ και πήρε μερικά καλούδια για να μην πάμε με άδεια χέρια και οδεύσαμε προς το Προβάτειον Όρος. Απολαύσαμε την υπέροχη διαδρομή, καθώς και η μέρα ήταν λαμπρή κυριολεκτικά, καμαρώσαμε από μακριά τον Άγιο Μάρκο στην κορυφή του βουνού και φτάσαμε στην εξώθυρα των Αγίων Πατέρων να χτυπάμε το κουδούνι…
Θερμή η υποδοχή τόσο από τον Γέροντα Αθανάσιο όσο και από τον μοναχό Πρόδρομο και πρώτο προσκύνημα στην εκκλησιά της σπηλιάς για να θαυμάσουμε για μια ακόμα φορά το χώρο. Ανεβήκαμε τη σκάλα και βρεθήκαμε μπροστά στην κεντρική εκκλησία. Και εκεί μείναμε με το στόμα ανοιχτό. Είχε αφαιρεθεί ο σοβάς από την εξωτερική επιφάνεια του τοίχου και εμφανίστηκε σκλιβωμένη η πέτρα δίνοντας μια άλλη υπέροχη διάσταση και μορφή από αισθητικής άποψης. Με τουβλάκια να στεφανώνουν πόρτες και παράθυρα και να χαίρεται το μάτι σου να τις βλέπεις. Αφαιρέθηκαν τα επικίνδυνα, από άποψης ασφάλειας, κολονάκια της αυλής και αντικαταστάθηκαν από όμορφα περίτεχνα σχέδια, ενώ σε μια άκρη είναι και οι παλέτες με τα πλακάκια με τα οποία θα στρωθεί η τσιμεντένια αυλή.
Βρε τι κάνει ο καλόγερος, σκέφτηκα… Ο «καταληψίας, ο παλιάνθρωπος, ο απατεώνας, ο κλέφτης» και εγώ δεν θυμάμαι με ποια άλλα «κοσμητικά» τον είχαν στολίσει όταν ήρθε μετά το θάνατο του Αμβρόσιου και έσωσε στην κυριολεξία από την καταστροφή και την εγκατάλειψη το μοναστήρι. Ο Γέροντας Αθανάσιος με το έργο και τη βιοτή του απέδειξε στην πράξη ότι ήταν ο σωτήρας του μοναστηριού. Και γι’ αυτό έχει αγκαλιαστεί από όλους με αγάπη γιατί κι ο ίδιος εκπέμπει αγάπη. Και, μετά από τόσα χρόνια, είναι να απορεί κανείς γιατί να είναι σφραγισμένη η βιβλιοθήκη (θα καταστραφούν και τα βιβλία) και κάποιοι άλλοι χώροι. Ο Αθανάσιος ήταν ό,τι καλύτερο μπορούσε να τύχει στους Αγίους Πατέρες και πρέπει όλοι να του χρωστούμε ευγνωμοσύνη. Γιατί, όχι μόνο κράτησε το μοναστήρι ζωντανό, αλλά το συντήρησε, το ανέδειξε και το αναβάθμισε στον ανώτατο βαθμό.
Α, ναι… Κάτσαμε και στο ανατολικό μπαλκόνι, μας κέρασε τσίπουρο και σύκα, κάποια νηστίσιμα γλυκά αλλά και καφέ, κουβεντιάσαμε και χαρήκαμε τη συζήτηση γιατί ο Αθανάσιος όχι μόνο δεν κρατά κακίες, με αγάπη για όλους, αλλά διαπιστώνεις και πόσο ορθολογιστής είναι και καθόλου φανατισμένος. Ένας ωραίος Γέροντας που τιμά την αποστολή του και του εύχομαι να συνεχίσει στο ίδιο μήκος κύματος.
Πήγαμε και στην κουζίνα, όπου ο πολυπράγμων Νεκτάριος μόλις είχε ολοκληρώσει την παρασκευή του φαγητού που ήταν μακαρονάκι με χταπόδι. Νοστιμότατο, με μια κουταλιά που δοκιμάσαμε και μας άρεσε.
Πολύ την χάρηκα την εξόρμηση αυτή στο μοναστήρι έπειτα από τρία χρόνια και χάρηκα επίσης για την πρόοδο που έχει σημειωθεί. Να ‘ναι καλά και ο Αθανάσιος και ο Πρόδρομος και ο Νεκτάριος αλλά και ο κυρ-Σταμάτης που τον πετύχαμε να κάνει φασίνα στην εκκλησία.
Του Δημήτρη Φρεζούλη
