ΤΟΥΡΚΙΑ: Ο ΚΑΤΗΦΟΡΟΣ ΤΟΥ ΕΡΝΤΟΓΑΝΙΣΜΟΥ

ΚΑΘΩΣ ΤΕΛΕΙΩΝΕΙ Η ΔΥΝΑΣΤΕΙΑ ΤΟΥ ΣΟΥΛΤΑΝΙΣΚΟΥ ΕΡΧΕΤΑΙ Η ΠΑΡΑΚΜΗ








Γράφει ο Λεωνίδας Κουμάκης*

Την πεμπτουσία του Ερντογανισμού διατύπωσε ο ίδιος ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν στις 16 Μαρτίου 2016 σε ομιλία του προς τους
μουχτάρηδες, δηλαδή τους επικεφαλής των διαφόρων κοινοτήτων, ενώπιον των οποίων διακήρυξε απερίφραστα -ούτε λίγο, ούτε πολύ- πως «Εγώ είμαι το κράτος» κατά «Το Κράτος είμαι εγώ» του Λουδοβίκου του 14ου!

Τα συγκεκριμένα λόγια που χρησιμοποίησε ήταν (περίπου) τα εξής: «Το να φύγει από την εξουσία ο Ταγίπ Ερντογάν σημαίνει να γκρεμιστούν οι πολιτικές μας, τα έργα μας, οι αρχές του έθνους μας, η σημαία μας, η πατρίδα μας, το κράτος μας». Τόσο απλά, τόσο ξεκάθαρα!

Λίγους μήνες αργότερα (16 Ιουλίου 2016), με αφορμή την «απόπειρα πραξικοπήματος» κατά την οποία χάθηκαν οι ζωές 265 Τούρκων πολιτών, ο Ρ.Τ. Ερντογάν επέβαλε με τον πιο απροκάλυπτο τρόπο το καθεστώς που άρχισε να χτίζει μεθοδικά μετά την άνοδο του Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (ΑΚΡ) στην εξουσία το έτος 2002.

Η σημερινή Τουρκία μετατράπηκε σταδιακά σε μια απέραντη φυλακή δημοσιογράφων, στρατιωτικών, δημοσίων υπαλλήλων κάθε κατηγορίας, δικαστικών που σεβάστηκαν τον όρκο τους, Κούρδων πολιτικών ακόμα κι΄ αν είναι νομίμως εκλεγμένοι, δικηγόρων, επιχειρηματιών, ανθρώπων του πνεύματος αλλά και απλών πολιτών -ακόμα και ανηλίκων- επειδή απλά και μόνο δεν δήλωσαν δυνατά την δουλική υποταγή τους στον «νέο-σουλτάνο» της Άγκυρας.

Όλοι τους κατηγορήθηκαν σαν «εχθροί του κράτους», σαν «τρομοκράτες» και σαν «απειλή για την δημόσια ασφάλεια» – στην πραγματικότητα, σαν ανυπάκουοι στην απόλυτη εξουσία του ψευτοσουλτάνου!

Ο Ερντογανισμός, η εξουσία δηλαδή του ενός μονάρχη που θεωρεί πως αρκεί, με το πασπάλισμα μιας νοθευμένης εκλογικής διαδικασίας, να υφαρπάξεις την ψήφο γιατί είναι το μόνο που χρειάζεταιγια να κυβερνήσεις – όλα τα άλλα, όπως διάκριση εξουσιών, ελευθερία τύπου και λόγου, ατομικά και συνταγματικά δικαιώματα, είναι απλώς «ανοησίες»!

Ο Ερντογανισμός στόχευε ανέκαθεν στην υποκατάσταση του Κεμαλισμού που διατηρεί πολύ βαθιές ρίζες στις Τουρκικές λαϊκές μάζες. Ο Κεμαλισμός βέβαια εξοστράκισε την θρησκεία από το κράτος, ενώ ο Ερντογανισμός την επανάφερε.

Το αποτέλεσμα είναι ο σημερινός, βαθύς διχασμός της τουρκικής κοινωνίας και η συνεχής φυγή προς την Ευρώπη (και την Ελλάδα) των πιο διακεκριμένων προσωπικοτήτων της!

Ο διακαής πόθος του Ερντογανισμού να υποκαταστήσει τον Κεμαλισμό στην συνείδηση των λαϊκών μαζών έχει σαν απαραίτητο συστατικό την αντικατάσταση της λαϊκής λατρείας προς τον Μουσταφά Κεμάλ με εκείνη προς τον Ρ.Τ. Ερντογάν.

Ο στόχος αυτός, παράλληλα με την εξοστράκιση των εσωτερικών θεσμών, οδηγεί την σημερινή Τουρκία σε μια ξεδιάντροπη, προκλητική και επιθετική εξωτερική πολιτική που δεν υπηρετεί μόνο τον επεκτατικό εθνικισμό που επιβάλει η «συνεργασία» με τους ακραίους φασίστες του ξεμωραμένου Ντεβλέτ Μπαχτσελί, αλλά και τον εντυπωσιασμό της τουρκικής κοινής γνώμης για τα «κατορθώματα» του Ρ. Τ. Ερντογάν!

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΟ ΟΙΜΟΣ-ΑΘΗΝΑ

loading...