ΟΙ ΣΥΝΕΧΕΙΣ ΠΡΟΔΟΣΙΕΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΑΠΟ ΞΕΝΟΥΣ ΕΠΙΚΥΡΙΑΡΧΟΥΣ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΔΩΣΙΛΟΓΟΥΣ

«ΟΛΑ ΤΑ ΕΘΝΗ ΓΙΑ ΝΑ ΠΡΟΟΔΕΥΣΟΥΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΒΑΔΙΣΟΥΝ ΕΜΠΡΟΣ, ΠΛΗΝ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΤΡΑΦΕΙ ΠΡΟΣ ΤΑ ΠΙΣΩ»








Γράφει ο Δημήτρης Νατσιός

“Όλα τα έθνη για να προοδεύσουν πρέπει να βαδίζουν εμπρός, πλην του ελληνικού που πρέπει να στραφεί πίσω”, είναι η απαντοχή μας αυτό.
Πίσω για να βρούμε την περπατησιά μας. Και ας κοάζει ο ανεπρόκοπος συρφετός των εθνομηδενιστών.

Πίσω για να συναντήσουμε τους Έλληνες, τους μεταξένιους Ρωμηούς, που μας κανοναρχούν με το αίμα τους, με τους τίμιους ιδρώτες τους, με την φιλοτιμία τους.

Αλλά, πίσω, για να δούμε και τις αθλιότητες και τα λάθη. Έγιναν και τέτοια. Ακόμη και αυτά, μας τα άφησαν οι πρόγονοι, για ορμήνεια, για παράδειγμα προς αποφυγήν.

Ας ακούσουμε τον Γέρο του Μοριά και της Ελλάδος όλης: «Εγώ, παιδιά μου, κατά κακή μου τύχη, εξ αιτίας των περιστάσεων, έμεινα αγράμματος και δια τούτο σας ζητώ συγχώρηση, διότι δεν ομιλώ καθώς οι δάσκαλοί σας.

Σας είπα όσα ο ίδιος είδα, ήκουσα και εγνώρισα, δια να ωφεληθήτε από τα απερασμένα και από τα κακά αποτελέσματα της διχονοίας, την οποίαν να αποστρέφεσθε, και να έχετε ομόνοια…».

Πίσω, για να δούμε τι πρέπει να αποστρεφόμαστε.

1825. Ο αιμοσταγής Αιγύπτιος Ιμπραήμ πασάς με τους «παλιαραπάδες» του, όπως αποκαλούσαν, οι δυστυχείς Έλληνες το ασκέρι του, δηώνει και ρημάζει τον τόπο.

Η Επανάσταση τρεμοσβήνει. «Δεκαπέντε χιλιάδες τακτικοί του πολέμου, τέσσαρες χιλιάδες καβαλαραίοι (Αιγύπτιοι) και άλλοι τόσοι πεζοί άτακτοι Τούρκοι Πελοποννήσιοι τους οποίους ηύρε ο Μπραΐμης εις τα φρούρια, και οι Κρητικοί Τούρκοι, οίτινες ήρθον μετ’ αυτού εις την Πελοπόννησον, όλοι αυτοί εσκέπασαν τα βουνά και τις ράχες, και τα ρεύματα όλα εσκεπάσθησαν από την Βυτίνα έως τα Μαγούλιαναν.

Τίποτε άλλο δεν ακούετο παρά φωναί ανθρώπων, χλιμιντρίσματα αλόγων, τουφεκίσματα αδιάκοπα, γογγυσμοί ενωμένοι με τους κρότους των τυμπάνων του τακτικού.

Από τον φόβον μας εφαίνετο ότι ο τόπος όλος εσείετο και επήγαινε να γκρεμισθεί εις το βάραθρον». (Φωτάκου, «Απομνημονεύματα», σελ. 535 – 536).

Κυβέρνηση δεν υπήρχε, οι εμφύλιες διαμάχες διέλυσαν «την μεγάλη ομόνοια που υπήρχε εις τον πρώτον χρόνον της Επαναστάσεως» (Κολοκοτρώνης), που θα γράψει στην «Διήγηση» ότι «εις εκείνη την περίσταση είμεθα απελπισμένοι». Τα χρήματα των ληστρικών δανείων είχαν σπαταληθεί.

 Παρένθεση. Τα λεγόμενα ευφημιστικώς «δάνεια της Ανεξαρτησίας» είναι από τις αθλιότερες απάτες και λεηλασίες που στήθηκαν από ξένους και ημέτερους πολιτικούς γύρω από το ματωμένο κορμί της Ελλάδας, που βρισκόταν τότε στα πρόθυρα του ολέθρου.

Το πρώτο συνομολογήθηκε το 1823 για ποσό 800.000 λιρών με παρακαταθήκη όλων των εθνικών κτημάτων των τελωνειακών δασμών, των αλυκών και των αλιεύσεων.

Στην πατρίδα έφθασαν περίπου 300.000. Τα υπόλοιπα φαγώθηκαν από κερδοσκόπους και λοιπούς τυχοδιώκτες. Το 1825 συνομολογείται το δεύτερο 2.000.000 λιρών.

 Ιλιγγιώδεις προμήθειες, εκβιασμοί, πλουτισμός απατεώνων, καταχρήσεις τομαριών-παλιών και νέων- το μείωσαν στις 816.000.

Τόσα έφτασαν στην Ελλάδα. Και αυτά σπαταλήθηκαν από τους «ταλαρίσιους», όπως έλεγε ο Καραϊσκάκης τους πουλημένους για τον παρά, εκλαμπρότατους και γενναιότατους τύπου Κωλέτη ή Μαυροκορδάτου.

Αποτέλεσμα; Να υπογραφεί από τους επαναστατημένους Έλληνες ένα από τα πιο επονείδιστα και ατιμωτικά κείμενα της ελληνικής ιστορίας, το «αίτημα αγγλικής προστασίας», το «συμφωνητικόν της πωλημένης Ελλάδος», όπως το αποκάλεσε ο μινίστρος Δικαιοσύνης Ιω. Θεοτόκης, με αποτέλεσμα να παυθεί αμέσως και να φυλακιστεί.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΟ ΟΙΜΟΣ-ΑΘΗΝΑ

loading...