Ένας άντρας παντρεύτηκε μια όμορφη κοπέλα.

Την αγαπούσε πολύ.

Μια μέρα εμφάνισε μια δερματική ασθένεια.

Σιγά σιγά άρχισε να χάνει την ομορφιά της.

Έτυχε  μια μέρα ο άντρας της να φύγει για μια περιοδεία.

Κατά την επιστροφή του έπαθε ένα ατύχημα και έχασε την όρασή του.

Ωστόσο, ο έγγαμος βίος τους συνεχίστηκε κανονικά. Όμως όσο περνούσαν οι μέρες έχανε την ομορφιά της σταδιακά. Ο τυφλός σύζυγος δεν το γνώριζε αυτό και δεν υπήρχε καμία διαφορά στην έγγαμη ζωή τους.

Συνέχισε να την αγαπά και τον αγαπούσε πολύ κι εκείνη. Μια μέρα πέθανε.

Ο θάνατός της του έφερε μεγάλη θλίψη.

Τελείωσε όλες τις τελευταίες διαδικασίες της τελετής και ήθελε να φύγει από εκείνη την πόλη.

Ένας άντρας από πίσω φώναξε και του είπε: «Τώρα πώς θα τα καταφέρνεις  να περπατάς μόνος; Όλες αυτές τις μέρες η γυναίκα σου σε βοηθούσε».

Εκείνος απάντησε: «Δεν είμαι τυφλός. Έπαιζα τον τυφλό γιατί αν ήξερε ότι  μπορούσα να δω την κατάσταση του δέρματος της λόγω ασθένειας, θα την πονούσε περισσότερο από την ασθένειά της. Δεν την αγάπησα μόνο για την ομορφιά της, αλλά ερωτεύτηκα τη φροντίδα και την αγάπη της ιδιοσυγκρασίας  της.

Έτσι προσποιήθηκα τον τυφλό.

Ήθελα μόνο να την κρατήσω ευτυχισμένη».

Ηθικό δίδαγμα: Όταν αγαπάτε αληθινά κάποιον, θα καταβάλετε κάθε δυνατή προσπάθεια για να κρατήσετε το αγαπημένο σας πρόσωπο ευτυχισμένο και μερικές φορές είναι καλό για εμάς να συμπεριφερόμαστε στα τυφλά και να αγνοούμε ο ένας τις ελλείψεις του άλλου για να είμαστε ευτυχισμένοι.

Η Ομορφιά θα σβήσει με τον καιρό, αλλά η καρδιά και η ψυχή θα είναι πάντα ίδια.

Αγαπήστε το άτομο για αυτό που είναι από μέσα, όχι από έξω.

Μία ιστορία.

loading...