Ο Ιωάννης Μεταξάς και η Ελλάδα του 2018 – Άρθρο του Ν. Γ. Μιχαλολιάκου

Θα τιμηθεί και αυτή τη χρονιά η 28η Οκτωβρίου του 1940, μια λαμπρή ημέρα δόξας του Ελληνισμού, κατά την οποία το Έθνος σύσσωμο με πρωτοπόρο τον Εθνικό Κυβερνήτη Ιωάννη Μεταξά είπε ένα υπερήφανο ΟΧΙ απέναντι σε μία
αυτοκρατορία.

Ήταν ξημερώματα της 28ης Οκτωβρίου 1940 όταν ο Ιταλός πρέσβης Γκράτσι ζήτησε από τον Μεταξά την παραχώρηση εδαφών της επικράτειάς μας, την εκχώρηση πολύ απλά της εθνικής μας κυριαρχίας. Και ο Μεταξάς την ώρα εκείνη μέσα στο τελευταίο σκοτάδι της νύκτας δεν δίστασε ούτε στιγμή να δώσει μία υπερήφανη απάντηση εκφράζοντας την θέληση όλων των Ελλήνων, οι οποίοι είχαν συνείδηση εθνική και όχι βέβαια των προδοτών, για τους οποίους η εθνική κυριαρχία δεν λέει τίποτε…

Δεν ρώτησε κανέναν την ώρα εκείνη ο Ιωάννης Μεταξάς, ούτε τα κόμματα, τα οποία την εποχή εκείνη δεν υπήρχαν, ούτε βεβαίως την Κ.Ε. του Κ.Κ.Ε., το οποίο επίσης ήταν όχι απλά απών, αλλά χαρακτήρισε το υπερήφανο ΟΧΙ του Ιωάννη Μεταξά με επίσημα κείμενά του σαν πράξη επιζήμια για τον λαό. Και όμως, και αυτήν την 28η Οκτωβρίου δεν θα θυμηθεί κανείς τον Ιωάννη Μεταξά. Δεν θα αναφερθεί καν το όνομά του ούτε στα αφιερώματα των τηλεοπτικών σταθμών, ούτε στις εορτές οι οποίες θα γίνουν στα σχολεία ολόκληρης της χώρας! Σε μία σκληρή λησμονιά, σε μια λήθη παγερή το όνομα του πατέρα του ΟΧΙ, του Ιωάννη Μεταξά. Γιατί άραγε;

Γιατί γι’ αυτούς οι οποίοι κατευθύνουν τα τελευταία 44 χρόνια την δημόσια ζωή ο Μεταξάς ήταν ένας “φασίστας”! Εάν όμως όλοι αυτοί θεωρούν τον Μεταξά “φασίστα” λόγω του καθεστώτος των εκτάκτων εξουσιών τις οποίες κατείχε, τότε πως ο πόλεμος του 1940 ήταν ένας πόλεμος κατά του φασισμού; Ήταν πόλεμος κατά του φασισμού στον οποίο επικεφαλής ήταν ένας φασίστας;

Η Ιστορία δεν είναι άδικη και έχει καταγράψει αυτό το οποίο πραγματικά συνέβη και έχει κατατάξει τον Ιωάννη Μεταξά στην θέση η οποία του αρμόζει. Αυτά για την Ιστορία, αλλά σήμερα δεν ζούμε στην εποχή κατά την οποία τιμάται η αληθινή Ιστορία, αλλά αντίθετα οργιάζει μία βάναυση προπαγάνδα με χαρακτήρα μαρξιστικό. Έτσι λοιπόν για όλους αυτούς ο Μεταξάς δεν υπήρξε, δεν είπε καν το ΟΧΙ και υπάρχουν και κάποιοι θρασείς οι οποίοι ισχυρίζονται ότι είπε το ΟΧΙ γιατί δεν μπορούσε να πει το ναι!

Και ποιος αλήθεια θα τον εμπόδιζε εάν ήθελε να πει το “ναι” τα ξημερώματα εκείνα της 28ης Οκτωβρίου του 1940; Ας επανέλθουμε όμως στα πραγματικά γεγονότα και ας τονίσουμε ότι και η εορτή η οποία θα λάβει χώρα και αυτή τη χρονιά το έτος 2018 έχει δύο πλευρές. Η μία πλευρά είναι η απόδοση τιμών στα Ελληνόπουλα, που έχυσαν το αίμα τους για την ελευθερία της Πατρίδος εκεί στα βουνά της Βορείου Ηπείρου, τα οποία τότε ο Ελληνικός Στρατός απελευθέρωσε και σήμερα είναι σκλαβωμένα και με τον Ελληνισμό να ξεριζώνεται χωρίς η κυβέρνηση των Αθηνών να αντιδρά.

Βεβαίως δεν θα τιμηθεί ο Ιωάννης Μεταξάς και το καθεστώς εκείνο το οποίο ένωσε το Έθνος εκείνη την κρίσιμη στιγμή και έδωσε τον υπέρ βωμών και εστιών αγώνα! Η άλλη πλευρά είναι μία πολιτική εξουσία ένοχη και υποκριτική, η οποία θα τιμήσει το ΟΧΙ, ένα υπερήφανο ΟΧΙ ενάντια στην κατάλυση της εθνικής μας κυριαρχίας.

Πώς όμως είναι δυνατόν να τιμούν το ΟΧΙ αυτοί που λένε το “ναι” στην ξενοκρατία σε κάθε ευκαιρία και εκχωρούν την εθνική μας κυριαρχία;