Το μεγαλύτερο ερώτημα που δεν απαντήθηκε ποτέ μετά το κραχ του 2008
Το μεγαλύτερο ερώτημα που δεν απαντήθηκε ποτέ μετά το κραχ του 2008, ήταν ο ρόλος του χρηματοπιστωτικού συστήματος – εάν υπάρχει δηλαδή για να εξυπηρετεί την πραγματική οικονομία ή τη χρηματιστηριακή. Προφανώς το πρώτο – αλλά δεν υπάρχει πια κανένας τρόπος για να διορθωθεί ένα σύστημα που έχει απομακρυνθεί τόσο πολύ από την παραγωγική μεσολάβηση μεταξύ της αποταμίευσης και των επενδύσεων.
Ένα σύστημα που πολύ συχνά υπάρχει περισσότερο για να εξυπηρετεί τον εαυτό του, αντί την πραγματική οικονομία – με αποτέλεσμα μία όλο και πιο ασταθή χρηματοπιστωτική αγορά, από το στεγαστικό δανεισμό που κυριαρχείται πλέον από τις σκιώδεις τράπεζες, έως τη χρηματιστικοποίηση των εμπορευμάτων και την ανεξέλεγκτη κερδοσκοπία.
……………………………………………………………………………………………………………………..
Σχολιο :
Tο 2008 δεν ήταν ασφαλώς κεραυνός εν αιθρία…
Οργανώθηκε απο το 2001 με πολλαπλούς στόχους από τη ίδια την κυβέρνηση των ΗΠΑ.
Ηταν ένα τέχνασμα και μια προσπάθεια, με την συνδρομή των τραπεζών (κτηματομεσιτικών στην αρχή) για να αναθερμανθεί η λοιπή οικονομία μετά το σκάσιμο της φούσκας των εταιρειών υψηλής τεχνολογίας/πληροφορικής.
Το κράτος συνεισέφερε στο άναμα του φυτιλιού και οι τράπεζες μπήκαν στο κόλπο ξεκινώντας με δάνεια σε πάσα ένα, τυχάρπαστο και μη, χωρίς πολλές ερωτήσεις.
Το έκαναν με το να είναι τα δάνεια απατηλά φτηνά προσφέροντας τρία με τέσσερα χρόνια απαλλαγής από τόκους και χαμηλά χρεολύσια.
Στους διστακτικούς έλεγαν: Eλα, πάρτο τώρα που μπορείς και στο μέλλον θα δούμε (εννοούσαν θα δεις τι θα πάθεις κακομοίρη)
Οταν οι τράπεζες άρχισαν να φοβούνται αλλά και για να επεκτείνουν την δραστηριότητα τους αμπαλάριζαν τα δάνεια και τα έδιναν σε επενδυτικές τράπεζες έναντι ρευστού που τα πωλούσαν ως ομόλογα με προοπτική.
Στο κόλπο μπήκαν και οι εταιρίες ασφαλειών των χρηματοπιστωτικών προϊόντων/παραγώγων που γεννιούνταν εν τω μεταξύ σαν φρέσκα ψωμάκια υψηλών μελλοντικών αποδόσεων…
Τελικά όλα εξαερώθηκαν…
Θυμίζω ότι οι τράπεζες Citi και American έχασαν το 95% της αξίας τους… ναι το 95% δεδομένα και μη αμφισβητούμενα.
Τότε να επισημάνω ενώ η Αμερική παρήγαγε φούσκες η Γερμανία είχε τις μηχανές αναμμένες για την παραγωγή πραγματικών αγαθών αν και παρασυρθήκαν οι τράπεζες της στην “επένδυση” Αμερικανικών σκουπιδιών.
Η Αμερική(ΗΠΑ) ζει από τα σκουπίδια… είναι πλέον σαν ένα μανιτάρι που απομυζάει το δένδρο της γης… είναι ένα μεγάλο σαπρόφυτο.
Εκει βρίσκεται η ρίζα της ανάγκης των τραπεζών τους να δημιουργούν και να προωθούν ευφάνταστα προϊόντα επενδυτικής απάτης διότι διαφορετικά δεν έχουν μέλλον πλην των συνεχών πολέμων…
