Η συνείδηση των ανθρώπων δεν είναι προϊόν παρθενογένεσης. Αυτή την κοινωνία υπηρετεί κι ο Ζουράρις πλέον.

Είναι αυτά που προσλαμβάνουν τα αισθήματα (όραση, ακοή, όσφρηση, γεύση, αφή) και ταυτόχρονα λεκτικοποιείται στη γλώσσα του καθενός. Ένας σκύλος μπορεί να αισθάνεται, να βλέπει και να μυρίζει ένα ποτήρι νερό αλλά ούτε το ποτήρι ξέρει τι είναι, ούτε το γυαλί του, ούτε το νερό.
Λειτουργεί ενστικτώδικα. Η συνείδηση του ανθρώπου αποτελείται από το περιεχόμενο της κοινωνίας του, στην προκειμένη περίπτωση της καπιταλιστικής. Αυτή του δημιουργεί το πνευματικό πλαίσιο που εκδηλώνει τις πράξεις του. Λαμόγια οι άρχοντες και οι αληθινοί εξουσιαστές, οι Έλληνες καπιταλιστές που κατακλέβουν τον λαό με χίλιους δυο τρόπους και κυρίως επιβλητικά, με τους νόμους που ψηφίζουν τα καπιταλιστικά κόμματα για πάρτη τους! Έτσι λοιπόν, με όσα μέσα του επιτρέπονται θα προσπαθήσει να βελτιώσει και τη ζωή του ο λαός, ακόμα κι αν χρειαστεί να καταπατίσει λίγο γη, αφού αυτό είναι ανεκτό μες τα καπιταλιστικά πλαίσια. Αυτή την κοινωνία υπηρετεί κι ο Ζουράρις πλέον. Είναι εξίσου συνένοχος λόγω άγνοιας του τι πράττει καθημερινώς, στηρίζοντας τους “αριστερούς” – τρομάρα τους – του καπιταλισμού. Αυτή τη στρεβλή συνείδηση, που το τυχαίο κυριαρχεί και την αλληλεξάρτηση του τυχαίου με το αναποφεύκτο την βαφτίζουν “Θεό”, έχουν ενσταλλάξει στη συντριπτική πλειοψηφία του πληθυσμού, οι καπιταλιστές και οι κρατικοί μηχανισμοί τους. Ντροπή να τα βάζουν με το αποτέλεσμα της συνειδησιακής διαστρέβλωσής τους. Αυτοί το κάνουν έτσι. Αυτή είναι και η καπιταλιστική σαπίλα. Σε κλέβει, σε χρεώνει, σου καταπατά υγεία, παιδεία, πρόνοια, εργασιακά δικαιώματα, υποστελεχώνει τους μηχανισμούς ασφαλείας και καίγεσαι ή πνίγεσαι ή σκοτώνεσαι σε δρόμους καρμανιόλες κι από πάνω, αφού τα έχεις χρυσοπληρώσει όλα αυτά, σου λένε κι ότι φταις. Δεν είμαστε όλοι οι Έλληνες το ίδιο, πάντα τα 10.000.000 την πληρώνουν για να βγαίνουν λάδι οι 500.000. Και επειδή οι καπιταλιστές δεν φεύγουν από μόνοι τους, όταν ο λαός το αποφασίσει να δει κατάματα τον αληθινό εχθρό, “το σύστημα που γεννάει το πένθος” που λέει κι ο ποιητής, τον βάρβαρο καπιταλισμό, τότε θα του δώσει και την ιδεολογία του όλη πίσω στο δόξα πατρί. Κι ας σκούζουν τότε όσο θέλουν οι οπαδοί της σαπίλας, για καταπάτηση των “ανθρωπίνων δικαιωμάτων” τους να κλέβουν τη ζωή της πλειοψηφίας. Ο ολοένα και φτωχότερος λαός δεν έχει να χάσει τίποτα άλλο παρά τις αλυσίδες του. Πρώτα όμως πρέπει να τις δει.-