Πρός ἀξιότιμον Πρόεδρον τῆς Πολιτικῆς παρατάξεως ΠΟΤΑΜΙ Κον Θεοδωράκην Σταῦρον

ὁ ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΣ ΓΡΑΦΕΙ

   Ἀξιότιμε Κε Πρόεδρε γνωστόν θά εἶναι καί εἰς ὑμᾶς ὅτι ἡ μεγαλυτέρα καί λαμπροτέρα πολιτική Προσωπικότητα ὅλων τῶν ἐποχῶν εἶναι ὁ Περικλῆς. Τοῦ ἀνδρός τοῦτου ἔχει παραμείνει μία ὀμιλία
πρός  τόν Δῆμον τῶν Ἀθηναίων  ὁ περίφημος «ΕΠΙΤΑΦΙΟΣ ΤΟΥ ΠΕΡΙΚΛΕΟΥΣ». Εἰς τήν ὁμιλίαν του αὐτήν μεταξύ τῶν ἄλλων λέγει: «Ἄρξομαι δὲ ἀπὸ τῶν προγόνων πρῶτον· δίκαιον γὰρ αὐτοῖς καὶ πρέπον δὲ ἅμα ἐν τῷ τοιῷδε τὴν τιμὴν ταύτην τῆς μνήμης δίδοσθαι. τὴν γὰρ χώραν οἱ αὐτοὶ αἰεὶ οἰκοῦντες διαδοχῇ τῶν ἐπιγιγνομένων μέχρι τοῦδε ἐλευθέραν δι’ ἀρετὴν παρέδοσαν». Ὁ Μέγας αὐτός ἄνδρας θεωρεῖ Ἱερόν καθῆκον νά ἀναφερθῆ εἰς τούς προγόνους, διότι εἶναι δίκαιον καί πρέπον νά ἀποδώσωμεν τιμάς εἰς αὐτούς πού μᾶς ἄφησαν τήν Πατρίδα μας ἐλευθέραν. 
Δέν λέγει ὅτι πρέπει νά τούς ξεχάσωμεν ἤ νά τούς ἀτιμάσωμεν, ἠ νά τούς διαγράψωμεν ἀπό τήν μνήμην μας,
  Κύριε Θεοδωράκη ὄχι μόνον  ἐσεῖς ἀλλά καί ὄλοι οἱ ἐκ Κρήτης βουλευταί ἔχετε Ἰερόν καθῆκον νά τιμήσετε τούς προγόνους σας. Καί νά τιμήσετε τόν ἐκ Κρήτης ἥρωαν Κατεχάκη καί τούς 3.000 Κρῆτες πού συμετεῖχον εἰς τήν ἀπελευθέρωσιν τῆς Μκεδονίας μας. Αὐτοί δέ παρεχώρησαν καμίαν ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΝ σέ ἀλλοεθνεῖς. Ἀλλά ἐπειδή ἴσως δέν γνωρίζετε τήν Ἱστορίαν τους, θά σᾶς τήν ἀναφέρη κάποιος πού εἶναι ἀπό τήν Εὔβοιαν.
  Ὁδός ΚΑΤΕΧΑΚΗ ποιός ἄραγε γνωρίζει διατί ὀνομάσθηκε Κατεχάκη, εἰς ποῖον ἀναφέρεται καί ποῖον τιμᾶ. Μά φυσικά εἰς τόν ἐκ Κρήτης σταυραετόν Κατεχάκην Γεώργιον, ὁ ὁποῖος συμμετεῖχεν εἰς τόν ἀπελευθερωτικόν ἀγῶνα τῆς Μακεδονία μας.
  Τά Κρητικά ἐθελοντικά σώματα κατευθύνονται εἰς τήν Μακεδονίαν μας, μέ τόν Ἱερόν σκοπόν τῆς ἀπελευθερώσεως της. Τρεῖς χιλιάδες 3.000 ἐθελονταί  Κρητικοί ἔτρεξαν εἰς τήν Μακεδονίαν μας. 700 ἐξ αὐτῶν μέ τό αἷμα τους πότισαν τό δένδρο τῆς Ἐλευθερίας καί τά Ἅγια χώματα της, τήν Γῇ τοῦ ἀείττητου Στρατηλάτη Μέγα Ἀλέξανδρου. Κατεχάκης Γεώργιος (1881-1939). Κατετάχθει εἰς τήν Στρατιωτικήν Σχολήν Εὐελπίδων, ἀπό τήν ὁποίαν ἀπεφοίτησεν μέ τόν  βαθμόν ανθυπολοχαγοῦ τό 1902. Ἔλαβεν μέρος εἰς τόν Μακεδονικόν ἀγῶνα τἀ ἔτη 1904 και 1905. Τό1912-1913 ἔλαβεν μέρος εἰς τούς Βαλκανικούς πολέμους ὠς γενικός ἀρχηγός τῶν ἐθελοντικῶν σωμάτων Μακεδονίας. Ἔλαβεν τόν βαθμόν τοῦ Στρατηγοῦ εἰς ἡλικίαν 39 ἐτῶν. Ἐξελέγει βουλευτής Ἠρακλείου καί τό 1924 ἐγένετο ὑπουργός τῶν Στρατιωτικῶν ἐπί Κυβερνήσεως Σοφούλη Θεμιστοκλέους. Ἐδιορίσθει Διοικητής Κρήτης ἐπί Κυβερνήσεως Ζαΐμη Ἀλεξάνδρου. Κατά τόν μεσοπόλεμον ὁμοῦ μέ τόν Φεσσόπουλον Γεώργιον ἴδρυσαν τάς μυστικάς ὑπηρεσίας τοῦ Ἑλληνικοῦ Κράτους. Ὑπουργός τῶν Στρατιωτικῶν ἐγένετο τρεῖς φορές.
     Ἀλλά Κύριε Θεοδωράκη ὀφείλομεν νά τιμήσωμεν τήν βούλησιν τοῦ ἑνός καί μοναδικοῦ, τοῦ ἀείττητου Μέγα Ἀλεξάνδρου πού κατ΄ἀπανάληψιν δηλώνει ὅτι εἶναι Ἕλλην ἐκ τῆς Μακεδονίας, ὅπως ἐσεῖς εἶσθε Ἕλλην ἐκ Κρήτης. Θἀ ἀναφέρωμεν μερικά. Νά σᾶς ἐνημερώσω ὅτι εἰς τήν μάχην  τοῦ Γρανικοῦ ποταμοῦ ἡ φιλαργυρία ὅπλισεν τά χέρια <ἑλλήνων> νά συστρατευθοῦν ὡς μισθοφόροι ὑπέρ τῶν Περσῶν καί ἐναντίον τοῦ ΜΕΓΑΛΟΥ ΑΛΕΞΑΝΡΟΥ καί τῶν Ἑλλήνων ἦσαν περί τούς 2.500 (ἕλληνας) μισθοφόροι τῶν Περσῶν. Ἀλλά ἀς δοῦμεν τί ἔκαμεν μέ δαύτους: «καὶ τούτοις τήν τε φάλαγγα ἐπαγαγὼν καὶ τοὺς ἱππέας πάντῃ προσπεσεῖν κελεύσας ἐν μέσῳ δι᾽ ὀλίγου κατακόπτει αὐτούς, ὥστε διέφυγε μὲν οὐδείς». Δηλ. ὁ Μέγας Ἀλέξανδρος ὁδηγόντας τήν φάλαγγαν του πρός αὐτούς καί συγχρόνως δίδοντας διαταγήν εἰς τούς ἱππεῖς νά ἐπιτεθοῦν ἐναντίον τῶν μισθοφόρων (ἑλλήνων) τούς ὁποίους κατέσφαξεν, καί οὐδείς διέφυγεν». Καί αὐτονόητον ἦτο νά τούς κατασφάξη διότι ὡς εἶπεν: «ὅτι παρά τά κοινῇ δόξαντα τοῖς Ἕλλησιν, Ἕλληνες ὄντες ἐναντία τῇ Ἑλλάδι ὑπέρ τῶν βαρβάρων ἐμάχοντο» ΑΡΡΙΑΝΟΣ: ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΑΝΑΒΑΣΙΣ 1.16.7. Δηλ. παρά τήν κοινήν ἀπόφασιν τῶν Ἑλλήνων, (πού εἶχον λάβει εἰς τήν Κόρινθον) αὐτοί ὄντας (ἕλληνες), ἐναντίον τῆς Ἑλλάδος καί ὑπέρ τῶν βαρβάρων ἐμάχοντο.
   Μετά τήν μάχην τῆς Ἰσσοῦ ὁ Ἀλέξανδρος γράφει εἰς τόν Δαρεῖον: «Οἱ ὑμέτεροι πρόγονοι ἐλθόντες εἰς τήν Μακεδονίαν καί τήν ἄλλην Ἑλλάδα κακῶς ἐποίησαν ἡμᾶς οὐδέν προηδικημένοι. Ἐγώ δέ τῶν Ἑλλήνων ἡγεμών κατασταθείς καί τιμωρήσασθαι βουλόμενος Πέρσας, διέβην εἰς τήν Ἀσίαν, ὑπαρξάντων ὑμῶν».Πηγή ΑΡΡΙΑΝΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΑΝΑΒΑΣΙΣ 2.14.4       
 Δ΄αὐτό καί ἡ παγκόσμιος κοινότης, τήν μετά τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου περίοδον τήν ὀνομάζει Ἑλληνιστικήν περίοδον.
    Βεβαίως ὀφείλομεν νά ἀναφερθῶμεν καί εἰς μίαν φράσιν τοῦ Ἀντισθένους πού μᾶς λέγει: «ἀρχὴ σοφίας ἡ τῶν ὀνομάτων ἐπίσκεψις».
Καί πράγματι  ἡ Ἑλληνική γλῶσσα, εἶναι ἡ γλῶσσα πού κάθε της λέξη ἔχει περιεχόμενο καί νόημα. Εἰς τό Ἑλληνικόν λεξιλόγιον ὑπάρχει καί μία λέξις ἕνα ρῆμα, τό προδίδωμι. Ἀπό τό ἐπίτομον λεξικόν τῆς ἀρχαίας Ἑκκηνικῆς γλώσσης τοῦ Π.Χ. ΔΟΡΜΠΑΡΑΚΗ διαβάζομεν τήν ἐτυμολογίαν του. Προ-δίδωμι:δίδω ἐκ τῶν προτέρων, παραδίδω, προπληρώνω, παραδίδω εἰς τόν ἐχθρόν, προδίδω, ἐγκαταλείπω εἰς τήν τύχην του, ἐγκαταλείπω, ἀφίνω, φανερώνω ἀτόπως, προδίδω μυστικόν, ἀποδεικνύομαι ἄπιστος, φέρομαι προδοτικῶς. Ἐξ καί ὁ προδότης.
Τό ἀπλούστερον πού δυνάμεθα νά πράξωμεν εἶναι νά μήν ἀναγνωρίσωμεν ἀλλοεθνεῖς ὡς ΜΑΚΕΔΟΝΑΣ
  Ἔξ ὅλων αὐτῶν συνάγεται Ἀξιότιμε Κύριε Θεοδωράκη ὅτι ὀφείλομεν νά τιμὦμεν τούς προγόνους μας καί νά μήν τούς προδίδωμεν .
                                                                  Μετά ἐκτιμήσεως
                    ΕΙΣ ΕΛΛΗΝ