Μια αλεπού πιάστηκε κάποτε σε ένα δόκανο που είχε στήσει ένας κυνηγός στο δάσος…

… Προσπαθώντας να ξεκολλήσει από το δόκανο, γύρναγε πότε από την μια και πότε από την άλλη πλευρά.

Μετά από πολλές προσπάθειες, κατάφερε να ελευθερωθεί, αλλά τα δόντια της παγίδας της είχαν κόψει την ουρά.

Η κολοβή πλέον αλεπού, στενοχωρήθηκε πολύ βλέποντας την όμορφη ουρά της κρεμασμένη στο δόκανο.

Η στενοχώρια της όλο και μεγάλωνε καθώς σκεφτόταν ότι θα τριγυρνούσε έτσι, ενώ όλες οι άλλες αλεπούδες θα είχαν τις ουρές τους. 

Πονηρή όμως καθώς ήταν, δεν άργησε να βρει λύση στο πρόβλημα της.

Το μόνο που είχε να κάνει, ήταν να πείσει όλες τις αλεπούδες να κόψουν τις ουρές τους.

Έτσι θα ήταν όλες ίδιες και δεν θα ντρεπόταν για την εμφάνιση της.

Χωρίς καθυστέρηση, έβαλε το σχέδιο της σε εφαρμογή και άρχισε να ειδοποιεί τις αλεπούδες να κάνουν ένα συμβούλιο γιατί ήθελε να τους μιλήσει.

Πράγματι, λίγες μέρες μετά, μαζεύτηκαν όλες σε ένα ξέφωτο του δάσους και η κολοβή αλεπού άρχισε να τους μιλάει για το φλέγον θέμα της ουράς.

Τους είπε πολλά πράγματα για να τις πείσει να κόψουν τις ουρές τους.

Τα πιο δυνατά επιχειρήματα της ήταν ότι η ουρά τους πρώτον είναι άσχημη και δεύτερον ότι ήταν ένα περιττό βάρος, από το οποίο έπρεπε να απαλλαγούν άμεσα.

Καθώς, όμως, δεν ήταν η μοναδική αλεπού με πονηριά, μόλις σταμάτησε να μιλάει, πήρε τον λόγο μια άλλη αλεπού και της είπε:

Άκουσα με προσοχή όσα μας είπες αλλά αναρωτιέμαι. Αν δεν σε συνέφερε να κόψουμε τις όμορφες ουρές μας, 

θα μας τα έλεγες όλα αυτά;”

Ηθικό δίδαγμα :

1) Όποιος νοιώθει εντάξει με την ύπαρξή του δεν χρειάζεται να το προβάλει χρωματιστά στον Λευκό

2) Τα φύλα είναι δύο και η γόβα ταιριάζει μόνο στο ένα

Μαρία Μπαϊραχτάρη 

είναι με το χρήστη 

Μαρία Πενταγιώτισσα

loading...